Daphnesland

Στον George Carlin (όσοι δεν τον γνωρίζουν, ήταν κωμικός στις δεκαετιές τού '70 και τού ΄80) η πλούσια ψυχική του διάθεση τού επέτρεπε να γράφει δυναμικά αλλά και διαχρονικά μηνύματα όπως το παρακάτω επειδή ό,τι έλεγε και έγραφε έβγαινε σαν... χείμμαρος μέσα από την καρδιά του. (Η γυναίκα του "έφυγε"...και ο George την ακολούθησε την ίδια χρονιά, τον Ιούλιο τού 2008) Το μήνυμα τού George Carlin: Το παράδοξο τών καιρών μας είναι, ότι: Ενώ έχουμε οικοδομήσει ουρανοξύστες, η διάθεση μας είναι χαμηλή, όσο ένα μονόροφο σπίτι. Ενώ έχουμε κατασκευάσει δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, είμαστε στενόμυαλοι και οι αντιλήψεις μας πιο στενές κι'από ένα σοκάκι. Ενώ καταναλώνουμε περισσότερα, διαθέτουμε λιγότερα. Ενώ αγοράζουμε περισσότερα, τ' απολαμβάνουμε λιγότερο. Ενώ εχουμε μεγαλύτερα σπίτια, οι οικογένειές μας είναι μικρότερες. Ενώ έχουμε στη διάθεσή μας περισσότερες ευκολίες, ο ελεύθερος χρόνος μας είναι ανύπαρκτος. Ενώ υπάρχουν περισσότερα διπλώματα, και περισσότερες γ...

Καταπληκτική σκηνή... Από τις αγαπημένες μου της ταινίας.

Μείνε σιωπηλός τουλάχιστον 10 λεπτά καθημερινά. Απομονώσου αν είναι απαραίτητο. Άκου καλή μουσική όλες τις ημέρες, που αποτελεί γνήσια τροφή για το πνεύμα. Σαν σηκώνεσαι το πρωί πές αυτό: Σήμερα ο στόχος μου είναι. Να ζείς με τις τρείς λέξεις: Ενέργεια, ενθουσιασμό, κατανόηση του άλλου. Παίξε περισσότερο από τον περσινό χρόνο. Διάβασε πιο πολύ από πέρσι. Κοίτα τον ουρανό τουλάχιστον μια φορά την ημέρα Συνειδητοποίησε την μεγαλοσύνη που σε περιτριγυρίζει. Όντας ξύπνιος, ονειρέψου περισσότερο. Τρώγε περισσότερα φυσικά φρούτα και λαχανικά και λιγότερο βιομηχανοποιημένες τροφές ή παράγωγα σφαγής. Τρώγε ξηρούς καρπούς, πίνε πράσινο τσάϊ, πολύ νερό και ένα ποτήρι κρασί την ημέρα (βεβαιώσου πως το συνοδεύεις με κάτι που σου αρέσει και με παρέα κάποιου που αγαπάς.) Κάνε να γελάσουν τρία πρόσωπα την ημέρα. Τακτοποίησε το σπίτι, το αυτοκίνητο και το γραφείο σου και άσε την νέα ενέργεια να πλημμυρίσει τη ζωή σου. Μη σπαταλάς τον πολύτιμο χρόνο σου σε κουτσομπολιά, πράγμα...

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει το βήμα του, όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει. Αργοπεθαίνει όποιος έχει την τηλεόραση για μέντωρα του Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια, που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο, που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα. Αργοπεθαίνει όποιος δεν “αναποδογυρίζει το τραπέζι” όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ’ τις πανσοφές συμβουλές. Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει τ...

(από το βιβλίο του Αργεντινού ψυχοθεραπευτή Χόρχε Μπουκάι, "Να σου πω μια Ιστορία") Ζούσε κάποτε, πριν πολλά χρόνια, ένας βασιλιάς πολύ θλιμμένος που είχε έναν υπηρέτη χαρούμενο και αισιόδοξο. Κάθε πρωί ξυπνούσε τον βασιλιά πηγαίνοντας του το πρόγευμα, τραγουδούσε χαρούμενα στιχάκια, του έκανε αστείους μορφασμούς. Στο κεφάτο πρόσωπό του υπήρχε πάντα ένα μεγάλο φωτεινό χαμόγελο, αλλά και όλη του η ζωή ήταν ήρεμη και ευτυχισμένη. Κάποια μέρα ο βασιλιάς δεν άντεξε και τον ρώτησε: -Ποιο είναι το μυστικό σου? -Ποιο μυστικό Μεγαλειότατε? -Μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Ποιό είναι το μυστικό της χαράς σου. Λέγε γρήγορα. -Μα...δεν υπάρχει μυστικό Μεγαλειότατε. -Πως τολμάς να λες ψέματα σ´ εμένα. Έχω κόψει κεφάλια για πολύ μικρότερες προσβολές, από ένα ψέμα. -Πιστέψτε με Μεγαλειότατε, σας παρακαλώ, δεν σας κρύβω τίποτα. Δεν υπάρχει κανένα μυστικό. -Και πως τα καταφέρνεις βρε ανόητε και είσαι όλη την μέρα τόσο κεφάτος? Σε έχω παρακολουθήσει, σε βλέπω. Όλο χαχ...

Θά ῾ρθει μιὰ μέρα ποὺ δὲ θά ῾χουμε πιὰ τί νὰ ποῦμε Θὰ καθόμαστε ἀπέναντι καὶ θὰ κοιταζόμαστε στὰ μάτια Ἡ σιωπή μου θὰ λέει: Πόσο εἶσαι ὄμορφη, μὰ δὲ βρίσκω ἄλλο τρόπο νὰ στὸ πῶ Θὰ ταξιδέψουμε κάπου, ἔτσι ἀπὸ ἀνία ἢ γιὰ νὰ ποῦμε πὼς κι ἐμεῖς ταξιδέψαμε. Ὁ κόσμος ψάχνει σ᾿ ὅλη του τὴ ζωὴ νὰ βρεῖ τουλάχιστο τὸν ἔρωτα, μὰ δὲν βρίσκει τίποτα..

Λένε πως ο κατήφορος έχει μόνο αρχή .. Λένε πως ,όταν φτάσεις ως την άκρη του γκρεμού και θα δώσεις τη βουτιά .. φταίει το κεφάλι σου που δεν σε κράτησε .. Και στο τέλος,αν κάποιος άλλος σου κατάφερε την τελική σπρωξιά, δικός σου καλεσμένος ήταν .. Παρεάκι σου .. Μόνο που όποιοι τα κηρύτουν όλ' αυτά,δεν είδαν ποτέ την θέα από την τελευτέα πέτρα του γκρεμού .. Βαδίζουν πάντα επί ασφαλούς .. Και το κακό μ'αυτούς είναι πώς συνήθως έχουν δίκιο .. Διαθέτουν ατσάλινα επιχειρήματα .. Στο τέλος σου γανώνουν το μυαλό .. Όμως .. Αν έφτασες ως εκεί .. Λέμε αν .. Αν έφτασες ως εκεί γιατί βιαζόσουνα να μάθεις,τι γίνετε πιο κάτω; Αν είχες πάρει φόρα,γιατί φοβόσουνα μη στήσεις την αγάπη; Αν στο ίσιωμα,που γνώρισες τα κολλητάρια σου,σου χάρισαν το ρούχο της άνοιξης και σε ξελόγιασαν; Και εσύ πάλι .. Ήταν ανάγκη να το φορέσεις κατάσαρκα και να πετάξεις,σαν ηλίθιος,την στολή παραλλαγής που σου'ραψε η μάνα σου; Λέμε κι εμείς .. Διάφορα .. Μόνο οι άλλοι θα λένε; Σίγουρα πάντως...

Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του. Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της "τριπλής διύλισης". "- Τριπλή διύλιση;" ρώτησε με απορία ο γνωστός του. - Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις. - Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας. Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια; - Ε... όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και... -Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα. - Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης. Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό; - Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον... - Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης...

You're not scared of the dark. You're scared of what's in it. You're not afraid of heights. You're afraid of falling. You're not afraid of the people around you. You're just afraid of rejection. You're not afraid to love. You're just afraid of not being loved back. You're not afraid to let go. You're just afraid to accept the reality that he/she is gone. You're not afraid to try again. You're just afraid of getting hurt for the same reason.